Net voor de zomervakantie inging werd ik gebeld door de facilitair manager van het Westfriesgasthuis; of ik de oorkondes van het ziekenhuis wilde verwerken in een muurschildering. Hiermee ging ik akkoord want ik was heel blij dat ik een mooie muurschildering bij de entree van het ziekenhuis mocht maken van wel negen meter lang.
Twee dagen na de start stonden de directeur van het ziekenhuis met de facilitair manager achter me, en ze bepaalde eigenlijk al doordat ze zagen hoe mooi het werd dat ze die oorkondes maar even achterwege zouden laten en ik lekker door mocht gaan met creëren.
Weer een dag later keek ik achterom en zag ik een klein kindje achter me staan samen met een opa, voordat ik het wist vroeg ik aan het kleine kindje; heb je zin om mee te tekenen? Het kindje knikte en dat was eigenlijk het vertrekpunt van project Westfriesgasthuis. Vanaf die dag ging het allemaal erg snel, er waren heel veel kinderen samen met mij op de muur aan het tekenen en zowel het jeugdjournaal als de radio zijn langs geweest. Het maakte bij iedereen heel erg veel los en iedereen werd er heel erg blij van.
Ik ben ongelofelijk trots op die muurschildering. En tot de dag van vandaag krijg ik nog hele mooie reacties van mensen die daar eigenlijk niet op die plek in het ziekenhuis willen zijn maar toch heel veel kracht putten uit die positieve beelden en kleuren.
Ja, daar ben ik toch wel heel erg trots op…