Boxie1970 Miranda Figuur

Blog van Miranda Huibers

‘Ik zit gewoon vol met liefde’

Grote en kleine doeken hangen aan de muur. Schetsen liggen op tafel en volgetekende schoenen liggen klaar om opgehaald te worden. De Creatieve Broedplaats, aan de Bierkade in het centrum van Hoorn, is de plek waar Boxie’s nieuwe atelier te vinden is. Hij pakt een leeg doek, legt hem op tafel en zoekt kleuren, want terwijl hij praat, creëert hij door. Hij is constant in beweging, komt wekelijks nieuwe mensen tegen die iets voor hem betekenen en voor wie hij iets betekent.

Nieuwe Website

“Het werd tijd voor een nieuwe website, die interactief is, zodat ik kan delen wat ik elke week meemaak,” vertelt hij. “De vorige website was heel statisch. Hij ziet er heel mooi uit qua foto’s, maar ik wilde een site die met mij meebeweegt. Vandaar ook dit interview, want jij bent duidelijk een persoon die ik onderweg ben tegengekomen. En zo kom ik veel mensen tegen. Ik heb op een of andere manier een makkelijke ingang voor mezelf; ik connect heel makkelijk met mensen als we iets voor elkaar kunnen betekenen. Voor mij is het belangrijk dat niet alleen ik er iets aan heb, maar dat de andere partij er ook iets aan heeft, dus dat we er alle twee rijker van worden.”

Dit blog is een verlengstuk van wat hij op Facebook doet. “Volgens mij is het iets wat wel bij mij past; dat ik te volgen ben. Wat ik allemaal doe gaat in een rap tempo, het gaat ook maar door. Ik wil dat graag delen met mensen. Wekelijks komen er best wel wat dingetjes op mijn pad, dingen die met mijn werk te maken hebben. Sowieso het heel veel maken van het werk zelf. Daarnaast koppel ik dat ook aan activiteiten. Dat varieert. Nu ben ik weer met een webshop bezig voor T-shirts, van de week was ik bij het Emma Kinderziekenhuis om daar kunst te schenken, andere keren ben ik weer aan het tekenen met kinderen, dan is er weer een groot bedrijf, onder andere O’Neill, die met me om de tafel wil. Het zijn allemaal verschillende dingen die met mijn kunst te maken hebben.”

Hij kijkt op van zijn werk, grijnst en zegt: “Nou, dan hebben we alles verteld, dan zijn we klaar toch?”

Kunst

Hij tekent door. Soms kijkt hij bedenkelijk naar de letters die op het doek verschijnen. Geen idee hebbende wat het betekent. Tussen alle vrolijke, sprekende figuren hangt een groot doodshoofd aan de muur. Waar komt die ineens vandaan?

“Geen idee. Dat zit er toch ergens.” Opvallend is dat binnen deze vorm weer allerlei andere figuren getekend zijn, die niks met de dood te maken hebben, maar vooral met liefde.

“Een jongen en meisje die verliefd zijn op elkaar, dat zit er ook in. En hartjes. Ja, als je de keuze hebt tussen het tekenen van een hartje of iets anders….” Hij valt even stil. “Nee….ik zit gewoon vol met liefde. Dat is het gewoon.” Weer grijnst hij. “Voorheen ook hoor, maar toen hield ik het voor mezelf, nu deel ik het graag. Eerst durfde ik dat niet. Ik kon wel heel liefdevol praten, maar op een of andere manier vond ik het altijd een beetje zoetsappig om je gevoel voor liefde weer te geven. Ik was daar gewoon nog niet aan toe. Nu kan ik dat, dus doe ik dat ook. Dat is wel grappig om te merken en ook om mee om te gaan. In de omgang met andere mensen merk ik daar nog niet echt verschil in, maar het hangt wel op een of andere manier in de lucht. Dat klinkt misschien vaag, maar ik merk in mijn tekeningen dat ik het steeds meer gebruik. Dus het wordt een onderdeel van me, dat ik dat uit. Het heeft er voor mij mee te maken dat ik de wereld een stukje mooier maak, waar ik het wel vaak over heb. Dat is een intensie. Ik uit het nu wat meer.

Creëren

Ineens wordt ie stil en veranderd de toon. Serieuzer. Hij kijkt nog eens kritisch naar de tekening die hij aan het maken is en kiest zijn woorden zorgvuldig.

“Als je in het proces zit van het creëren zit je in een andere wereld. Dan ben je toch ergens anders, althans, ik ervaar dat zelf heel sterk. Op het moment dat je dan heel bewust kijkt, naar wat je gecreëerd hebt, dan zie je het vanaf een andere kant. Als je het maakt, dan ben je het, als je er later naar kunt kijken dan is die afstand wat groter. Ik bedoel er eigenlijk mee dat ik nog niet echt kan zien wat er in zit. Je kunt er wel naar kijken, naar de vorm en alles, maar je ziet het nog niet. Niet al mijn schilderijen zie ik goed. Eigenlijk zie ik heel weinig van mijn schilderijen goed. Ik snap dat ook wel, ik zit nog zo in dat proces van het creëren, dat heeft gewoon voorrang.”

“Als ik de keus heb om mijn eigen werk te bestuderen of het te maken, dan kies ik voor het laatste. Tot nu toe heb ik dat altijd gedaan. Mijn focus is zo gigantisch gericht op creëren, dat ik zelfs nu, tijdens dit gesprek een nieuw doek aan het maken ben. Geloof het of niet, maar ik heb na al die duizenden doeken nog steeds de grootste….hoe zeg je dat….alles wat ik al gemaakt heb, dat bestaat nu niet. Ik ben alleen maar met dit nieuwe doek bezig, dat is het allerbelangrijkste op dit moment.”

“En wat wil ik ermee vertellen…ik heb werkelijk geen idee.”